Bez kategorii
Redakcja Wakatu
O Przemku, dla Przemka
24 maja b.r. w tragicznych okolicznościach zginął nasz przyjaciel i współpracownik Przemek Wierbiłowicz. Pisał prozę i poezję, za które zdobywał liczne nagrody na warszawskich scenach turniejowych, uczestniczył w warsztatach literackich Staromiejskiego Domu Kultury, z sukcesem aktywizując grupę młodych adeptów literatury, angażował się w rozmaite działania warszawskiego środowiska kulturalnego.
Szkice krytyczne
Michał Czaja
Reklama to jedyna gra w naszym mieście
Wyjść poza wiersz? Czy to w ogóle jest możliwe? Idąc tropem Stanleya Fisha, chyba nie, skoro wszystko, co znajdzie się w obrębie oddziaływań systemu, który moglibyśmy nazwać instytucją literatury, automatycznie staje się jego integralną częścią.
Dyskusje
Redakcja Wakatu
Wyjść poza wiersz? albo: Kodeks Cywilny jako awangardowa powieść polska – dyskusja redakcyjna
Michał Czaja: Witamy wszystkich na trzecich Rozmowach z „Wakatem”! Chcieliśmy dzisiaj pomówić o pewnym problemie, który… być może okaże się, że dla Państwa w ogóle nie jest problemem, i tylko my próbujemy go skonstruować – a mianowicie: chcieliśmy porozmawiać o takim haśle wywoławczym jak tekstualizm i o wszystkich zjawiskach wokół niego, które wyrosły z pewnych […]
Wiersze
Marcin Sas
Wiersze
A teraz – tresuj go! ale opiekując się nim powiedz jakim tonem może krzyczeć w twojej obecności. Wyznacz spojrzenie, którym zabije napastliwy punkt kiedy
Wiersze
Zuzanna Ogorzewska
Wiersze
pan doktor żartował: z takim słuchem nadaje się pani do armii nie wiedział że skończyłam psychologię w 2007 gdy wszystkie absolwentki zostały powołane prócz mnie bo zapomniałam wymeldować się z finlandii
Wiersze
Joanna Mueller
Wiersze
mady tak oto zaczęła się wojna był dzień = dnia środek, czernienie w sercu słońca wyległy manekiny, makiety i atrapy wysypały się na ulice gruźliczne źlice, mutacje letalne bloki = puszki głosowe wydały na kanikułę jurodów biesnowatych, spętanych uzwojeńców cienie = mieszkańcy głów zaczęły się rozrastać intruzje = obławy obaw wpełzały w skórę mroku miałam […]
Prozy i inne formy
Michał Krawiel
[fragmenty powieści]
Jaca mówi, że jest taka strona. Można sprawdzić jaki samolot przelatuje akurat. Dokładnie. Skąd. Dokąd. Linie lotnicze. Jaca mówi, że jak wrócimy do polski, to pojedziemy na Redykajny. Weźmiemy laptopy. Jointy. Browara. I będziemy obserwować przez lornetki samoloty. No i gówno z tego. Nadal siedzimy w Ox i obserwujemy samoloty lądujące na Heathrow.
Szkice krytyczne
Michał Kasprzak
U-mowy świata. Szaleństwo jako projekt i instrument
Gdyby Ciebie zrozumieć, tak poza rozumem, byłbyś pełniejszy. Robert Rybicki, Miniempatia Jest świat poza światem, choć nie na wyciągnięcie myśli. Żadne sny ułaskawione, bezpieczne jak przedbieg, żadne maligny na jawie i jawy tnące przestrzeń w nakładających się jak geologia kierunkach. Nie akty siłą woli i wole siłą aktów. Tabuny tabu, karuzele bez załóg i przystanków, […]
Recenzje
Katarzyna Czeczot
Poezja pierzchnięć
Wylinki to – po Somnambulach fantomowych i Zagniazdownikach / Gniazdownikach – trzeci tom poetycki Joanny Mueller. Z poprzednimi książkami tworzy on pewien ciąg, który jest na tyle spójny, że zamiast mówić o wspólnych dla tych tekstów tropach czy wątkach, można by je rozważać jako samoistną propozycję języka poetyckiego.
Szkice krytyczne
Karolina Felberg
Entropia fantazmatów nowoczesności (Sailor Sailor Normana Leto)
Książka czy film? Razem czy oddzielnie? To jest dyptyk: Sailor i Sailor, czyli Sailor Sailor. Sumując oba działania, otrzymujemy odpowiedź na jedno, podstawowe pytanie: kim/ czym jest artysta.
Recenzje
Jędrzej Brzeziński
Antyhumanizm Andrzeja Szpindlera
Zacznijmy od końca. Narrator Szpindlera ma wiele przygód, najciekawsza wydaje się jednak ostatnia. To przygoda niebycia człowiekiem. Uff! nie jestem człowiekiem, nie jestem człowiekiem – wyznaje w swojej nowej książce Oko chce bardziej niż chce tego wątroba! (Kraków 2010). Wprost cieszy się, że nie musimy być ludźmi, nie tracić wdzięku potencjalności, całej tej sympatycznej-inaczej powinności, a nie musimy być ludźmi, że ludziom polecam hobby, że nie jestem człowiekiem, a to całkiem niezłe hobby, blisko i jeszcze bliżej.
Szkice krytyczne
Paweł Kozioł
Notatki o poezji cybernetycznej
Cybernetykę definiuje się z reguły jako "naukę o sterowaniu". Intuicja o tym, że wierszem należy sterować, ma w sobie tyleż samo z nowoczesności, co ze starego, dobrego rzemiosła. Problem jedynie w tym, że od czasu, kiedy naukę o sterowaniu formułowano, praktyka poszła do przodu i to w kierunku, który się kiedyś wydawał intuicyjnie niewłaściwy.
Wiersze
Samantha Kitsch
Wiersze
biały pokój bałagan spokój chaosu co wyfrunie przez okno: sufit czy podłoga? tyka zegar tykają ściany oddech: wciągam powietrze i czas – czas zostaje w płucach – wypuszczam tylko powietrze
Recenzje
Robert Ryba Rybicki
Grykomateria
Najnowszy tom Krzysztofa Gryki Poślizg przynosi poezję pełną niespodzianek formalnych, mogących nieco rozruszać podwórko młodych poetów, wdzięczących się do czytelnika i zabiegających o poklask wpływowej krytyki literackiej.
Wiersze
Mateusz Andała
Wiersze
dziewczęta z warszawskiego marginesu społecznego paliły papierosy pod aresztem na Rakowieckiej mając w swoich cudownych dupach słowa ministra zdrowia na temat szkodliwości nałogu tytoniowego
Recenzje
Joanna Jagiełło
Uwikłani
Można cierpieć na anemię, hiperglikemię, bulimię. Można też na toksemię, czyli zatrucie krwi. Bohaterowie książki Małgorzaty Rejmer chorują natoksymię.
Recenzje
Michał Czaja
Demirski, czyli niech żyje wojna o porządek symboliczny
Dużo już zostało powiedziane i napisane o jednym z najciekawszych projektów literacko-teatralnych ostatniej dekady. Rozgłos, na jaki zapracował Demirski (w dużej mierze wspólnie z Moniką Strzępką), pisząc Parafrazy , wynikał z kilku kwestii
Prozy i inne formy
Maciej Marcisz
Śmierć mnie, Davida Carradine’a
Jak na razie wchodzę do pokoju, zmęczony, po planie, za półtorej godziny jestem umówiony w hotelowej restauracji na parterze. W pokoju wszystko jest bezpiecznie obce, nawet moja torba z ubraniami.
Recenzje
Adam Wiedemann
Poryć sobie w wierszach
Mini-przegląd nowych tomików Cioka, Gierszewskiego i Niewiadomskiego.
Recenzje
Maciej Woźniak
Nie lubiąc tak pisać, żeby nikt nie umarł
Ta kobieta chce mnie zabić i pies ją ganiał – mówi komisarz Halski o rosyjskiej mafiosce Tulskiej w drugiej części "Ekstradycji" – Ale kiedy się porywa dziecko, to już kończą się żarty. Justyna Bargielska w Obsoletkach odzywa się tonem Halskiego.