Bez-osobowo

A teraz – tresuj go! ale opiekując się nim
powiedz jakim tonem może krzyczeć
w twojej obecności. Wyznacz spojrzenie,
którym zabije napastliwy punkt kiedy

cię nie ma – on szuka wzrokiem twojej osoby,
chce widzieć całą, chce widzieć całość
zawartą w konieczności nauki – twoją osobę
ze zdwojonym, rozdwojonym uśmiechem.

Te wszystkie nakazy są zwykle nieleczoną
wadą wymowy, w rzeczywistości
język posiadający najwięcej mięśni
zawsze był zwierzęciem nieruchomym.

Wiersz skończony

To automat, więc wrzucić monetę i ponownie
nie kończyć, a wyciągać – jak portfel – wiersze
autotematyczne. Nauczono mnie pisać
teraz mam sklepy z uzależnieniami na własność.

Tylko nie ćwiczę ręki – gitara ciągle w lombardzie,
a pióro oddałem koledze na urodziny.
Teraz już nic tylko wrzucić monetę, ponieważ
poezja się droży. Teraz trzeba zacząć wychodzić

automatycznie przez okno pod powierzchnię formy.
Słyszę monety w kieszeniach i autotematyzm
automatycznie obliczony
na trzy strofy

i puentę.