Archive for lipiec, 2020

szkice

Arsienij Rowiński

Z tomiku Prawidłowe mango. (27 wymyślonych poetów w przekładzie autora)

Tłumaczył Tomasz Pierzchała   Katinka Gunnarsdóttir PLAMA                                                  The sweatmark on his teeshirt that day                                                  made a map of Ireland Matthew Sweeney Tłusta plama na moim ulubionym podkoszulku przypomina mapę mego kraju. Są trzy warianty: 1. Narysować kwiatki wokół plamy. 2. Podpisać – „Ojczyzna, tu mieszkają kapitaliści, tłuste świnie, kobiety z brodą, jaszczurki wielkości […]

Paulina Małochleb

Lockdown w portfelu pisarzy

Wszystkie przedstawione niżej obserwacje zebrałam w czasie prac w dwóch komisjach – w powołanej przez Unię Literacką komisji zapomogowej dysponującej środkami ze zrzutki publicznej oraz w powołanej przez Fundację Wisławy Szymborskiej komisji do wydatkowania środków w ramach akcji „Wszelki wypadek – Fundacja Wisławy Szymborskiej ludziom pióra” – a także w czasie rozmów z przedstawicielami różnych […]

Ola Wasilewska

Ciężar, pod którym wszystko się zapada

Wydane w 2019 roku Dziecko z darów to ósma książka poetycka, a dwunasta – wliczając cztery prozatorskie – w karierze Justyny Bargielskiej, warszawskiej pisarki, laureatki Bierezina i Gdyni, nominowanej do m.in. Nike (dwukrotnie), Szymborskiej i Silesiusa. O niezwykłym miejscu Bargielskiej na polskiej scenie literackiej pisała już Marta Koronkiewicz[1], zwracając uwagę, że choć jej twórczość jest […]

Teodor Ajder

Wiersze

Piach Wczoraj w spożywczym słodkie pieczywo kupiłem, dwie muszle z kremem i warkocze klonowe cztery. Z dziesięć złotych zapłaciłem. Warkocze pokroiłem na trzy. Muszle na sześć. Dwanaście i dwanaście to dwadzieścia cztery kawałki. Czyli po trzy na każdego uchodźcę-dziecko, który miał przyjechać do nas. Zrobiłem pięć czarnych herbat. Jedną z cytryną, bo taką po prostu […]

Marcin Królikowski

Prozy

PRZESZŁOŚĆ DOPIERO PRZED NAMI* (3 minuty czytania) Słabiutko. Powoli, bez entuzjazmu i napięć, reagowałem z opóźnionym czasem. Bodźcowano, bodźcowano i przebodźcowano. Reagowałem flegmatycznie i w dodatku nie na to, na co powinien zadeklarowany hejteroseksualista. Wypiąłem się. To pod koniec, gdy dotarło wreszcie, że ostatecznym gestem będzie głodówka lub samospalenie, dyskretnie w toi toiu lub na […]

Emilia Konwerska

Kto zawoła straż pożarną, zanim zobaczy dym?

W jednej ze scen Sabriny Nicka Drnaso drugoplanowi bohaterowie – postaci, których już więcej nie zobaczymy – rozmawiają ze sobą o zębach. Mężczyzna opowiada o tym, że podobno jego były już dentysta pozwalał zębom swoich pacjentów popadać w ruinę po to, żeby na końcu zastosować bardzo kosztowne leczenie. Tak słyszał. Poważnie. Serio. Wszyscy kiwają głowami. […]

Maciej Woźniak

Dwoje poetów w trzech osobach

Druga osoba i Milion depesz stąd to książki pod kilkoma istotnymi względami podobne. Widać, że ich autorzy trzymają rękę na pulsie młodopoetyckich wydarzeń, przeszli przez te same kuźnie talentów, mają sztamę z duchem czasu. I tu niespodzianka: w porównaniu ze stosowaną przez nich poetyką – nowoczesną, twardą, adresowaną do grona wtajemniczonych – autorskie komentarze uderzają prostotą [...]

Katarzyna Szaulińska

Pozycja trupa

Owijały się o dzieci i dopiero w ten sposób mogły spać, zawsze zaczynając na lewym boku. W ciąży nie chciały przygnieść ciężarem macicy żyły głównej dolnej i narazić dzieci na niedotlenienie. W połowie nocy zaczynały je boleć prawe biodra, obluzowane z zawiasów przez hormon – relaksynę. Budziły się i przekręcały na prawą stronę, na której […]

Inna Krasnopier, Maria Łobanowa, Anastazija Piari, Dinara Rasulewa

Poetki „F-pisma” (przekład: Tomasz Pierzchała)

Inna Krasnopier   * Rodzic wysyła swe dziecko do grand-rodzica. Po drodze — dziecko spotkane jest przez zwierzę. Zwierzę chce przemówić, ale nie może. I dlatego — pokazuje na palcach. Dziecko nie rozumie, ale czuje. Idzie dalej Zwierzę podąża na przód, lecz się potyka. Wiele razy. Dziecko zapomina, dokądże szła. Ale dociera do domku. Jakiegoś tam domku. […]

Weronika Janeczko

Onomastyka klęski. O książce Do stu Marcina Sendeckiego

Mówiącego w wierszach z Do stu poznajemy, gdy spogląda wstecz. W tytułowym, otwierającym książkę utworze, opisuje, co robi się w życiu najpierw, to, co potem opowiada już tak, jakby życie znał bardzo dobrze. Nie dowiadujemy się, z jakiego punktu własnej historii mówi bohater wierszy, jednak w oparciu o uporczywe powtarzanie zestawień najpierw-potem wnioskować można, iż […]

Paulina Małochleb

W śmierci matki

Po serii męskich książek o chorobie i śmierci matek, którą kilka lat temu rozpoczął Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki Kochanką Norwida, a później kontynuowali m.in. Marek Bieńczyk w Kontenerze czy Marcin Wicha w Rzeczach, których nie wyrzuciłem, nastała pora na rozliczenia kobiece. Kobieca perspektywa żałoby jest zupełnie inna – jak udowodniła to m.in. Inga Iwasiów w Umarł mi […]

Olga Wiktoria Wybodowska

Nie stąd. Debiuty Patrycji Sikory i Krzysztofa Schodowskiego

Gdy piszę te słowa, kometa Neowise (C/2020 F3) przemierza niebo. Wśród entuzjastów, obserwatorów nocnego sklepienia, nastroje były dosyć sceptyczne. Niewielu wierzyło, że będzie ona dobrze widoczna. Instrukcja dla ludzi nie stąd Patrycji Sikory oraz Milion depesz stąd Krzysztofa Schodowskiego to lipcowe świeżynki WBPiCAK-u z Poznania, jego Biblioteki Poezji Współczesnej. Pozycje te łączy nie tylko zaimek […]

Galina Rymbu

Moja wagina

Ilustracje: Beata Sosnowska W listopadzie 2019 roku 27-letnia rosyjska artystka i aktywistka Julia Cwietkowa została aresztowana za ciałopozytywne rysunki zamieszczane na feministycznym portalu „Monologi waginy” oraz serię rysunków przedstawiających tęczowe rodziny. Oficjalnie przedstawiono jej zarzuty „szerzenia pornografii w Internecie” oraz „propagandy nietradycyjnych stosunków”, za co grozi sześć lat kolonii karnej. Dorzucane są kolejne zarzuty, a […]

Galina Rymbu

Wielka literatura rosyjska

Tłumaczyła Aneta Kamińska: Kto w literaturze rosyjskiej estetyzował przemoc wobec kobiety? Kto ma prawo i głos, żeby pastwić się w swoich tekstach i komentarzach nad naszymi słowami, naszym ciałem, naszymi myślami i tekstami? Kto może napisać o naszej poezji, poezji kobiet ta dziewczynka jest chora, skoro coś takiego pisze

Wakat – kolektyw pracownic i pracowników słowa. Robimy pismo społeczno-literackie w tekstach i w życiu – na rzecz rewolucji ekofeministycznej i zmiany stosunków produkcji. Jesteśmy żywym numerem wykręconym obecnej władzy. Pozostajemy z Wami w sieci!

Wydawca: Staromiejski Dom Kultury | Rynek Starego Miasta 2 | 00-272 Warszawa | ISSN: 1896-6950 | Kontakt z redakcją: wakat@sdk.pl |