walka o oddech. poemat interwencyjny

gdy z jednej strony pozbawiony hamulca wiersz
rozdął się do granic gigantycznego poematu
podobnego do tych puszcz znanych naprawdę tylko kilku eksploratorom
z drugiej jął koncentrować się do rozmiarów
zbyt już syntetycznych i homeopatycznych. dzięki witoldo
to zaczynam korzenny poemat
bo potrzeba nam roślinnych ciał i ich ofiarowania
w nową formę komunikacji w nową formę relacji wytwarzającej tlen

robaki wszystkich ziem łączcie się
to wasza noc i być może wasz dzień
inni będą musieli ustąpić pod naporem
w tych naczyniach nie ma szansy na równowagę

robaki wszystkich ławek i każdego pola
na którym rosły ludzkie dzieci zbierajcie
i liczcie swoją masę niech przyrasta
wedle waszych pragnień rdza i próchno
to tylko chwiejny stan dawne miary
wiecznego nadmiaru i trwałego braku

robaki chleba bierzcie i jedzcie co zostało podzielone
a ustąpi ciężar i na giełdach zapanuje spokój

ale połowy z nas nie znacie połowę chcecie sprzedać
na psim targu nasze mięso miesza się z resztą zwierząt
podpaleni tlą się jeszcze niektórzy
z nadzieją do skoku ale to minie powoli słabnie nasza wola
całe stada ulepione są z obrzydzenia
dlatego szukam podobnych w smaku
daleko poza terenem łowieckim tam wyznaczają
nowe linie demarkacyjne naszych przestrzeni krycia
no więc to są nasze stada można po nas oprowadzać
jak na wybiegach pozbierane zewsząd podobnej szarej maści
wszystkośmy kundle psze pani
świąd się prószy na naszych skórach i boli od zimy zaczyna się
strach i to szukanie miejsc gdzie można się skulić
czuć cieczkę to miły zapach
z pozoru nic nam tu nie grozi pozostajemy w pełni oddani sprawie
czujność usypia nasze żołądki więc póki co cisza
czasem zrzucą nam cały czerwony krzyż bo nikt nie lubi ujadania
bo nam często śnią się rewolty większe niż lokalny bazar z przyległościami
oni o tym wiedzą chowają się za wzgórzem gdzie są żyźniejsze ulice
każdy z nas bez akcyzy rozbrojony sterczy jak chorągiew
wiatr wieje dzisiaj mocniej politycznie kupują warzywa
wystarczy wsłuchać się w rytm gazet by zrozumieć
że ziemi jest coraz mniej a terytorium nas przerasta

ile to daje możliwości przełączeń alternatywnych rozwiązań
zwierzęta też są ważne ich głód jest naszym głodem
więc podzielimy się w nadmiarze rozdamy dzieci rybom i rzekom
niech płyną jak dawniej zielone i ciche by zadomowić się na chwilę
bo są jeszcze miejsca na ziemi które można zasiedlić i ponownie spieprzyć

dlatego chcieliśmy coś naprawić i dać temu całe dwie strofy
oburzenia w naszych trzeźwych
przedsądach poza granicami miasta
lasy są pijane i nikt nie zmusza nas do wspólnych zabaw
a gardła wciągają nas w grę z której podobno jutro tylko popiół
to problem z naszym systemem produkcji
wiosną rodzą się psy i ludzie ale tylko u psów można
zauważyć znaczny przyrost masy biologicznie rzecz biorąc
w lędźwiach zawiązuje się przeciw nam zabójczy układ
ale wciąż wierzę że znajdzie się jakaś miła zielona i uratuje mnie
tylko proszę wspomnij że był kiedyś ktoś taki gdy zatrą ślady
i wejdziemy w tryby jak piasek kością stanie maszyna
a miasto zasypie masa i tylko brzuch będzie buchał
i pęczniał nad naszym schronem ze świeżej trawy
w tym narodku wyjętym poza macierz na podobieństwo
współtworzy się jakaś zmarznięta struktura podobna do ludzi
a ponoć pies nam mordę lizał i tak świat się kończy za progiem bólu
przez podział w klasie i paczkowanie zamrożony jest wszelki ruch
publiczny transport wywozi nas stadnie magazynuje się kolejne pokolenie

bo tu są jacyś podobni do ludzi
i jedzą jedzenie podobne do ludzi
i pieprzą się podobnie i pragną podobnie wyklucza się słabsze jeny
i rzeczy niczemu winne poza nadmierną produkcją ulegną wyprzedaży
bo gdy brakuje nam tlenu tylko na tyle można się do nas zbliżyć
bliżej się nie da niż na odległość smyczy
chcesz to warcz na mnie warcz
a na pewno nasze wołanie usłyszą w prywatnych klinikach
mają nowe narządy
i nadciśnienie wypycha kontenery te jadą na południe
wybuchowe składy
plemiona próbują rozsadzić granice

bo nie da się przeprowadzić prostej linii od jednego brzegu do
nowej kopalni
to kosztuje za dużo osocza
przelewa się tłuszcz zbierany wiekami i spływa rowami w dół mapy
sączą się plastyki z instrukcjami to nasz alfabet nie nasze cyfry

pieprz się europo
pieprz się europo
pieprz się europo
pieprz się europo

chciałbym widzieć w niej ten pierwszy zwiastun kataklizmu
i wytchnienie kiedy świat postanowi nas ostatecznie wypluć
osmoleni puścimy się jak latawiec nad organiczną papką
nadpaloną i pełną strachu rozlanego mleka i nafty

ale co jeśli zaszło to za daleko by tak po prostu stąd odejść
poukładać rozdarte atomy ustabilizować wiązania
reakcje nie zerwą wraz z nami rozlane rzeki będą wylewać dalej
spakowałem nas na tratwy odrzutu ale i tak zabraknie paliwa
nie wszystko zdołamy opylić są materiały trwalsze od nas
jedyne co mnie tu trzyma to obawa że puszczę twoje włosy

i pogubimy się w tym odejściu pomiędzy miejscem urodzenia a punktem kaźni
dlatego mięso ze strachu bywa słodkie
spójrz na nas przedstawiciele gatunku w hodowli
gotowi do użytku poddani wysokim presjom
i choć pożyczamy od państwa coraz mniej
wciąż czujemy się jak czyjaś parafraza
rzeźnia numer jeden najpierw uderz się w pierś
później rób z tego rytuał i wszystkich święta

w jednym organizmie przebywają dwa kilogramy bakterii
w przeliczeniu na jednostkę ludzką stanowi to pokaźną cywilizację
a jak wiadomo równoległych światów jest więcej
to około dwa tysiące różnych gatunków zamieszkujących jedno
ciało dlatego równowaga jest wymogiem przetrwania
ale nie podkreśla się tego wyraźnie i często
kształt karty praw nie został do końca określony przetrwanie nie
mieści się w preambule różnice fizyczne są i tak moralnie nieistotne
chyba tylko głód i potrzeba ekspansji wydają się czymś
w rodzaju losu który ślepo zmierza do kolejnej zagłady

po wszystkim przeniosę nas na pustynię
widziałem w końcu ich namioty prosta konstrukcja kurczowo trzyma się kamieni
system monetarny zamieniony w błoto ale błota już nie ma
trzy miesiące temu wyschło jezioro wielkie przestrzenie
dzieci robią plecionki podobne do znanych im zwierząt
rodzice wracają już trzeci dzień nie widzą dalej niż zieleń pastwisk
pustynia jest identyczna po drugiej stronie kolczastego płotu
te decyzje zapadły gdzie indziej przeciśnie się jeszcze jaszczurka
ale nie wie już nic o nowej państwowości inne gatunki też nie wiedzą
w tym allaha nie ma niech wieje nasz strach jest im tutaj nieznany
opierali się bogom dłużej niż my prawu szariatu
białe twarze usychają zacierają się znaki
i zapominam jak tłuste miasta wypasają ocean
opierając swoje szczęście o ich krople

ubój jest w nas jak pies czujny szuka granic oporu
zawsze znajduje tak jakby ktoś w nas coś wpisał
wirus rezonuje w starych opowieściach

wsłuchaj się z której strony sączy się szum
w stronę przemocy wschodzi słońce i kiedy zapada
decyzja o ponownym zrywie nie nastąpi
bo my nie potrzebujemy nowych nazw ulic
tylko nowych zmysłów stare dawno przestały przerażać