szkrable z b

jotbe, bo wie

myśli jak kaftaniki mleko atrament
nieprzelany z kąpielą dziecko
nad rozlanym nie czas
jest mi wprost niewymownie lecz nie o tym płaczę
maszerując ~ murszejąc po wewnętrznym dziecińcu
upadając o słonie w salonie
mnożę obwarowania

chodź na spytki
uparta dolorystko jak ci w tej porze
rozproszeń z podręcznym kuferkiem uroszczeń
bez międzylądowań w natchnieniach
intymistyczko wieczystych niedoczasów
dręczona ciągłym brakiem ciągłości

no nie obkruszaj się tak miękko osadzaj
układaj w wierszowniku w rażącej doraźności
drąż językiem wyrzyna się mleczuś
co się odstanie to się nie stanie
ta kawa jest cała o dzieciach
rozpacz do rozpuku pokot ma pragnienie

nagle wkraczają córczyne połajanki:
na dzisiaj dosyć tego kłamanego
palec do budki kto większym głupieńcem

och chłoniaki wnikliwe lepkie głaszczki-przywłaszczki
pełzające rewolty rozważne rozwałki
rządy tymczasowe do porządku wołajcie
pobite gary ograne-zaklepane
krzepkie dziewczynki rządzące zabawami
po waszej stronie trzeba się urodzić

wszczęcie

darmo kamień ciąży wielkiej
darmo gehenna genesis orkan na ugorze
darmo ciche wymiany bez etapu rójek
i niedonoski spędzane na pewny bezmatek

co rok prorok choć oko wykot

to ciało
nie chciało
to ciało
nie dojrzało
do
u
bez
własno
wolnienia
to ciało
w niebo
wzięte
w zastaw

po brzegi brzeczki syconej
opite jak bąk
popędem rodzenia
wypchane nieprzemożnie
pokutą przędzenia

ty trzecie fiat szczodre przedobrzenie
ty sekretny sektorze ty cwany brajtszwancu
do kiedy jesteś ujmą od kiedy rękojmią
od kiedy jesteś życiem nie kwestią wyboru

ty płodna spłonko mięsna rezydencjo
substancjo mateczna z prywatną notacją
królico królico pasieczna caryco

określ limes: jak inaczej masz strzec swoich granic
niż je – ból po boju – poszerzając?

zaranna

witaj, Agnieszko!

przybywasz nieśpiesznie w rytm fali przyboju
we mnie niewczesnej, gnanej, niegotowej
zbyt wiele słów przewiewają jeszcze przyziemne przeciągi
gdy tak stoję w wygłosie pstrokata jak słup
obwieszona na oścież afiszami twarzy

nieobliczalne oblicze – wynikasz, gdy znikam
czysta kartko, nagietku, raniuszku,
śnieguliczko, jagniątko w szkarłatach

bądź zdrowa jak sen położnej z nocnego dyżuru
zakorduj mnie ze sobą, świtanno, przeciągnij na jasną stronę
skurcz mnie w topografię wzniesień i pradolin
ze wszystkich zmysłów ćwicz mnie w obserwacji
zatrzaśnij w kapsułce ciała, wyinterpretuj w ciszę

wdech – wypieram się siebie po blaknący blankiet
wdech – zwijam się jaskrawą poszewką do środka
wdech – przezwajam na twoje rozpulchnioną czerwień

teraz mnie już możesz swą bielą otworzyć