powiedzieć można wszystko

będę wiedział i będziecie się mnie pytać;

(nie ma początku, nie było żadnej przerwy)

– lubię kotki, więc możesz udawać kotka
i chuj z twoimi gardami.

tu się spotykają racjonaliści
ale to nie my.

korona boli

przeszło nam występowanie. i już, jak kazano,
jemy wszystko, lecz książę się z nami nie żeni.

organizacja, której byliśmy członkami
nie nauczyła nas niczego
w końcu przestała istnieć.

jak dobrze teraz wiemy, chodzi o przypadek
co będzie, czas pokaże –

to na pewno nie koniec

rusałka żałobnik

to jest fabuła o porwaniu rzeczywistości:

zawsze jeden odłamek zostaje
a my idziemy boso

oj nie daj boże deszczu, a daj boże pogodę

ujawniła się, warknęła. obejrzała buty.
przychodziła w niedziele zabijać karaluchy.
zwyciężyła, pojadła; jest uspokojona.

poznała chłopaka; nic z tego specjalnie
nie będzie; ale spędza u niego dużo czasu,
bo on ma mieszkanie samodzielne.

powiedzcie mi, drodzy: co to są problemy?

sztuczne (…) wypchane (…)

zgubiła mnie zachłanność, co ją obudziłam
jedząc sama ugryzłam się w palec do krwi.

nie płacz, głupia cipo, nikt cię nie pocieszy.

płaczę, bo mnie śmieszy rosołek z kosteczki.
ten rosołek, co to nie był robiony z miłością,
więc nie było szans, żeby mnie uleczył.

     Tekst dostępny na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 3.0 Polska (CC BY 3.0 PL).